Bahareya

Nile Travel is dé specialist in maatreizen naar Egypte

Nile Travel

Bahariya is een van de meer zwierige, levendige van de woestijn oases. Gelegen op ongeveer 365 kilometer vanaf Cairo, is ze ook de meest toegankelijke.

de Kristal berg

Voor de pas Naqb as Sillim kijk dan goed naar de woestijnbodem en je beseft dat hij bezaaid is met kristal kwarts De belangrijke kristalformatie is een grote rots net naast de doorgaande weg en gemakkelijk te herkennen aan het gat in de top. Ga gerust even kijken en bewonder de prachtige vormen. Wat verder op vindt je de Twin Peak , twee afgeplatte bergtoppen, die door veel reizigers als navigatiepunt wordt gebruikt, daarachter klimt de weg omhoog naar een steile pas genaamd Naqb as Sillim, waarachter de witte woestijn begint De gids zal u van de doorgaande route afleiden en je voelt je als een echte woestijnreiziger.

Witte Woestijn

Als je net de witte woestijn binnen rijdt voel je jezelf als een Alice in Wonderland. Je mond zakt van zelf open. De grens van de witte met de zwarte woestijn ligt ongeveer 20 kilometer boven Farafra, waar de eerste gele zandformaties bezaaid raken met kalkachtige pieken. Ze lijken op een bovennatuurlijke manier te ontspruiten uit het zand. Verblindende witte torentjes die naar de strak blauwe hemel reiken. Of als lolli-pops, de een nog vreemder dan de ander gelikt door de droge woestijnwinden. De witte woestijn beslaat een 300 vierkante kilometer en is tegenwoordig beschermd natuurgebied. Komt u dieper in het gebied, dan komen de vormen u bekender voor, allerlei diervormen, kippen – woestijn stokstaartjes – kamelen – haviken – paddenstoelen en gezichten. De een nog mooier en vreemder dan de ander. Tegen zonsopgang of ondergang maakt u de mooiste foto’s in roze en oranje kleuren. Bedenk hoe het er met volle maan uit zou zien, een beetje spookachtig. Het gebied rondom deze kunstvormen van de natuur is bezaaid met Kwarts en diepzwart Pyriet, maar ook fossielen zijn er zeker nog te vinden. Aan de westelijke zijde van de doorgaande route bevinden zich kleine kloven van kalk rotsformaties die uit een stuk gehouwen lijken. Inselbergen genoemd.

Zwarte Woestijn

De verandering in de woestijnbodem van beige naar zwart ongeveer 50 kilometer ten zuiden van Bawiti (de regionale administratieve hoofdstad), geeft het begin van de zwarte woestijn aan. Geen spectaculaire verrassingen hier. De vroegere lava uitbarstingen en verdere erosie van de bergen heeft hier een zwart tapijt neergelegd van stenen in allerlei vormen. Het is een groot contrast met de witte woestijn. Smalle zwarte vulkaangevormde bergen markeren het einde van de woestijn en maken deel uit van een lange bergrimpel die tot aan de Bahariya oase loopt. Dit stukje woestijn is een populaire stop voor tours, het is echter geen plek om te kamperen. Als u goed zoekt zult u hier prachtig lavaroosjes vinden. Een ander punt om te stoppen zou Gebel az-Zuqaq, de berg van Zuqaq kunnen zijn. Populair voor zijn kleuren rood, geel en oranje in gestreepte vorm in de kalksteenbasis. Er ligt een gemakkelijk te beklimmen pad naar de top. Een gewone auto zou de eerste kilometer de witte en zwarte woestijn in kunnen rijden. Wilt u echter verder, dan kunt u niet zonder een 4-wheel drive auto. Zorgt u voor de juiste spullen als u hier wilt kamperen. Er zijn weinig tot geen verbindingen tussen de diverse oases. Er zijn genoeg safaritrips die dit gebied aandoen.

Vallei van de gouden mummies

Tot 1996 had niemand een idee van de archeologische rijkdom van deze regio totdat een ezel in een gat trapte in de buurt van de tempel van Alexander de Grote. De eigenaar van de ezel zag een gouden gezicht door het zand heen schijnen. Sinds die tijd is Dr. Zahi Hawwas van het ministerie van Antiquiteiten met onderzoek bezig met zijn team. Zij hebben een gebied van 3 vierkante kilometer uitgekamd en dat heeft meer dan 10.000 mummies opgeleverd, waarvan meer dan 230 behoren tot wat nu heet de vallei van de Gouden mummies.

Deze rustige getuigen van een voorbijgegaan era, kunnen nieuw licht werpen op de periode van de Grieken en Romeinen, een tussenfase van ongeveer 600 jaar tussen de Farao’s en de Christelijke era daarna. Bahariyya was toen een bloeiende oase met rijke vruchtbare grond geïrrigeerd door natuurlijke bronnen, beroemd voor zijn wijnen. Grieken en Romeinen woonden hier als een ex-patriottische elite. Later werd deze plek de graanschuur voor geheel Egypte en behuisde ook vele garnizoenstroepen. Onderzoekers hopen dat deze Necropolis nog meer antwoorden op gaat leveren over de geschiedenis en haar bewoners van die tijd

Bawiti

De zanderige straten van de moderne administratieve hoofdstad van de regio geven op het eerste gezicht een verkeerde indruk. Maar kijk eens wat verder en je ziet op eens veel meer. Mooie vruchtbare palm akkers, of ga lekker soppen in een van de vele hete bronnen of ontdek de kleine leuke achterweggetjes, waar je nog meer ezeltjes dan auto’s tegenkomt.

Bawiti Museum

Sinds de ontdekking van de gouden mummies in de 90-er jaren, heeft de groeiende interesse in de regio geleid tot de opening van een heus museum. Weliswaar in een bunkerachtig gebouw, maar laat je hierdoor niet weerhouden te gaan kijken. 10 mummies liggen hier te rusten. Ze zijn rijk gedecoreerd en de beschilderde gezichten laten een andere stijl zien dan de Faraonische, en meer thuishorend in de Fayoum regio. Onder de prachtige wikkels echter lijkt het werk van de balsemers nogal slordig gedaan, te zien aan de staat waarin het lichaam verkeerde. Het lijkt dat hier een einde aan een tijdperk van mummificatie begint. Desalniettemin, deze mummies dienen als een belangrijke herinnering aan de oudheid van Bahariyya’s gebied.

Hete en koude bronnen

De bronnen die het dichtst bij centraal Bawiti liggen zijn de zgn. Romeinse bronnen, bekend als El Beshmo naast El Beshmo lodge. Het zicht over de tuinen van de oase en de woestijn erachter is wonderlijk, echter de bronnen zijn niet geschikt om in te zwemmen. De hete sulfur-achtige bron van Bir Al Ramla 3 kilometer ten noorden van de stad, is erg heet en je kunt er even in soppen, maar je voelt je misschien aardig bekeken door het passerende ezelverkeer.

Vrouwen die erin gaan behoren zich goed te bedekken. Een van de meest tevreden stellende bron is die van Bir al Ghaba ongeveer 15 kilometer ten noorden van Bawiti. Het is best een behoorlijke tocht om hier te komen, maar is het waard om in maanlicht een heet bad aan de rand van de woestijn te nemen. Dan is er ook nog Ain Segam. Verborgen achter een pomphuis op de hoek van palmbos, is dit een heerlijke plaats om even een bad te nemen en te picknicken lui in de schaduw onder de ruisende palmen

Farafra Oase

In een oogwenk zou je deze oase zo voorbij kunnen schieten. Het minst bevolkt en de meest afgelegen oase van de westelijke woestijn oases. Er is hier nog maar weinig bewijs van de Faraonische overheersing maar naar alle waarschijnlijkheid hebben de legers van de Perzische koning Cambyses die veelvuldig zijn legers naar dit gebied stuurde rond 525 voor Christus om Egypte en Ethiopië te veroveren, hier goed huisgehouden. Doordat Farafra een nogal blootgestelde locatie heeft, werd het in het verleden veelvuldig overvallen door Libiërs en Bedoeïenen. De laatsten hebben zich in de laatste eeuwen hier gesetteld en hebben hier ook nog de meerderheid. Recentelijk heeft de regering zijn pogingen opgeschroefd om de regio nieuw leven in te blazen met de ontwikkeling van olijven, dadels, abrikozen, guavas, vijgen, sinaasappels en zonnebloemen. Voor de toeristen is Farafra enkel interessant voor de rust en ruimte en de ligging t.o.v. de witte woestijn.